Sjoeroe blad (Hibiscus plant)

Sjoeroe of syuru is een Surinaamse hibiscussoort die twee meter hoog wordt. Hij krijgt een rode vier centimeter lange kelkbloem. De bloem zelf is roze of geel. Elke bloem bevat drie of vier zaden. Waarschijnlijk hebben de Nederlanders deze bloem naar Afrika verspreid vanuit Suriname, waarna hij in heel de tropen gemeengoed is geworden. Het is een regelmatig in tuinen voorkomende sierplant. Belangrijker is dat de roodkleurige thee van sjoeroe een krachtig geneesmiddel bij hoge bloeddruk en diabetes mellitus of suikerziekte is. In de Surinaamse volksgeneeskunde wordt de plant al erg lang bij hoge bloeddruk gebruikt. Deze op waarneming gebaseerde toepassing blijkt op waarheid te berusten; onderzoekers her en der verspreid over de wereld zijn de laboratoria ingedoken en bevestigen dat sjoeroe inderdaad bloeddrukverlagende kwaliteiten heeft.

Inhoud:

• Sjoeroe, algemeen gebruiksadvies
• Naamgeving sjoeroe
• Traditionele volksgeneeskunde in Suriname
• Vroeger gebruik van sjoeroe in Suriname
• Sjoeroe bij diabetes
• Sjoeroe bij hart- en vaatziekten
• Sjoeroe tegen e. coli

Sjoeroe, algemeen gebruiksadvies
Sjoeroe is een traditioneel Surinaams medicijn wat hoge bloeddruk geneest, de darmwerking stimuleert en is het een natuurlijke bloedverdunner. Ook is het een sterke antioxidant en bestrijdt het daarom vrije radicalen die als ze in te grote getale in het lichaam aanwezig zijn tot allerlei welvaartsziekten kunnen leiden zoals kanker, obesitas, hart- en vaatziekten en diabetes. Verder is sjoeroe een middel dat als tonicum geldt voor het bloed. Het zou eveneens een afrodisiac zijn. Sjoeroe kan naar behoefte worden gedronken als thee.

Naamgeving sjoeroe
Sjoeroe is een Nederlandse spelwijze van het woord dat normaal in Suriname als syuru wordt geschreven. De Latijnse naam is hibiscus sabdariffa. Andere woorden voor deze plant zijn roselle, shuru, sisjuru, osele, rode zuring en Surinaamse zuring. In het Engels wordt deze plant sorrel genoemd, wat eveneens de naam voor zuring is. Veldzuring is een laag bij de grond groeiend plantje waarvan je de bladeren kan eten. De hibiscus is een hele andere plant.

Traditionele volksgeneeskunde in Suriname
In Suriname worden de kelken van sjoeroe gekookt in water met suiker. Deze thee wordt vervolgens ter verfrissing opgedronken. Daarnaast helpt het volgens de traditionele Surinaamse volksgeneeskunde bij hoge bloeddruk, een gegeven dat door hedendaags wetenschappelijk inzicht wordt bevestigd. Een ander medicinaal gebruik is het sap van de fijngewreven bladeren in iemands oog druppelen tegen oogontsteking. Andere volksgeneeskundige toepassingen staan hieronder opgesomd.

Bloem van de sjoeroeHibiscus sabdariffa is een:

• Diureticum, of vochtafdrijvend middel,
• Gal drijvend middel
• Koortswerend middel
• Bloedverdunnend medicijn
• Middel dat darmperistaltiek stimuleert
• Hoest werend middel
• Verlichtend middel bij een alcoholkater
• Bevorderend kruid voor de potentie

Vroegere gebruik van sjoeroe in Surinaamse Siroop, jam en bier werd van deze vrucht gemaakt, maar inmiddels gebeurt dat niet meer. Enkel in voorouderrituelen wordt hibiscusthee nog wel eens gedronken. Dat komt omdat volgens Surinaamse inzichten mama Aisa graag de gegiste drank van de rode kelken drinkt. Mama Aisa is de ´Godin der aarde´.

Sjoeroe bij diabetes
Uit Iraans onderzoek uit 2009 waarin 53 diabetespatiënten werden onderzocht die dagelijks precies deden wat de onderzoekers hadden gevraagd: of tweemaal daags een kopje zwarte thee drinken, of tweemaal daags een kopje zure sjoeroethee, bleek dat de groep die sjoeroe dronk een beter bloedlipidenprofiel lieten zien dan de zwarte theedrinkers. Er kan worden geconcludeerd dat thee van sjoeroe goed is om diabetes minder snel te laten ontwikkelen. Voor niet diabetespatiënten geldt dat diabetes buiten de deur kan worden gehouden door sjoeroethee te drinken. Overigens is het goed voor mensen om bewust te zijn van het feit dat bloem, witmeelproducten en suiker diabetes veroorzaken.

Sjoeroe bij hart- en vaatziekten
In 1999 publiceerde een Iraans onderzoeksteam dat ze proeven hadden gedaan met sjoeroe en dat deze thee inderdaad de bevindingen van de traditionele volksgeneeskunde onderstreepte: sjoeroe werkt hoge bloeddruk tegen. Uit een in 2013 gepubliceerd onderzoek van de universiteit van Arizona bleek dat de anthocyaninen in sjoeroe een dermate krachtige antioxidant vormen dat het aderverkalking kan tegengaan. Daarmee is het een potentieel medicijn voor grootschalig gebruik tegen hoge bloeddruk, zo concluderen de onderzoekers. In plaats van ´s mensen aderen schoon te maken met dotteren zou men ook dagelijks sjoeroethee kunnen drinken. Deze twee voorgaande onderzoeken weerspreken de bevindingen van een Saudi-Arabisch meta-onderzoek uit 2010 waar meerdere onderzoeken bij elkaar werden gevoegd. De Saudi´s concludeerden weliswaar dat alle onderzoeken in het voordeel van sjoeroe pleiten, iedere onderzoeker vond een positief effect op de genezing van hoge bloeddruk, maar de onderzoeken zelf zouden niet aan de internationale maatstaven hebben voldaan waardoor wetenschappelijk gezien niet kan worden vast gesteld dat sjoeroe daadwerkelijk een medicijn kan zijn bij hoge bloeddruk. Een Mexicaans, academisch onderzoek uit 2010 adviseert juist wel om een Hibiscus sabdariffa poederextract voor te schrijven bij hoge bloeddruk,
sjoeroe plant met fruit op basis van hun eigen onderzoek en vele voorgaande onderzoeken.

Sjoeroe tegen e. coli Hibiscus
Sabdariffa of sjoeroe kan volgens een Amerikaans onderzoek uit 2011 worden gebruikt om voedsel mee te beschermen voor de Escherichia coli-bacterie in de media beter bekend als de E. coli-bacterie. De onderzoekers van de universiteit van Carolina zagen dat sjoeroe antibacteriële capaciteiten heeft. Hierdoor worden pathogenen dermate geremd in hun ontwikkeling dat ziekten door bacterie-uitbraken worden voorkomen. De onderzoekers stellen dat hun onderzoek is ingegeven door het feit dat synthetische antibiotica telkens weer bewijst dat bacteriën er resistent tegen kunnen worden en dit nadeel is nog nooit bij plantaardige antibacteriële stoffen aangetroffen. Daarom krijgt anno het begin van het derde millennium het gebruik van natuurlijke antibiotica steeds meer de overhand.